Kraldan Çok Kralcı

Kendini kötü hissettiğin zamanlarda, kavramsal anlamda sonsuz bir amaca hizmet etmediğini düşün. Bu sana, hâlâ vaktinin olduğunu hatırlatmakta yardımcı olabilir. Yani bir kek yapıyorsun ve az sonra çöpe dökeceksin, diyelim. Kek yaparken mutlu ol, bari! Başka ne yapabilirsin ki?

Seni mutsuz eden her ne olursa olsun, hiçbir zaman yanı başında bekleyen ölümün fısıltısı kadar kötü hissettirmesin. Çünkü neye inanırsan inan; yaşadığın bu anlamsız ve ilkel süreç, bu haliyle, sonsuz bir yaşamın parçası olamayacak kadar kısır.

Eğer oynadığın oyunda amacın puan toplamaksa, ulaşamadığın seviyelere veya alt edemediğin yaratıklara takılıp bu kadar üzülmemelisin. Başına gelen kötü olayları “sınav” olarak nitelendirmenin veya “iyi” şeyler için minnet beklemenin bir anlamı yok. Bu, kendi içinde tutarsız olurdu.

Bu bağlamda; evrene veya yaşama aktif anlamda müdahale edildiğini savunurken, her olayın altında bir şeylerin olduğunu düşünmek, akıl almaz çelişkiler içerebilir. Bu ise; bu dünyada tarih boyunca tanık olduğumuz en iğrenç eylemlerin ya da haksızlıkların bir göz yumulmasından ibaret olduğunu söylemekle aynı şey.

İyi ya da kötü diye bir şey yok! Bunlar, mutlak olmayan bir algıda, zihin karmaşalarımız sebebiyle ortaya çıkan kavramlar. Çünkü olasılıkların tetiklenmesi, olayların biçimleriyle ilgili değil! Sen, sadece objektifine yansıyan ışık kadarıyla bir şeyleri görebiliyorsun. Unutma, her şey göreli ve gerçeklik yalnızca bir algı. Yaşadığın her şeyi inançla ilişkilendirip, bunu bir hayat felsefesi haline getirme lütfen.

Boş ver! Onlar, korkak ve cahil ruhları ile çakallıklarına devam etsinler. Sen, iyi kalabilmek adına diren ve inandığın şeyleri savun; sev yeter! Kabullenmesi zor gelse de inanç nedensellikle; iman, kabullenmekle mümkündür.

Kim bilir? Aşk ile kenetlenmiş bir duruş, sonlu bir yaşamın parçası olamayacak kadar erdemli ise, belki de cennet, sonsuz bir sevgiden yaratılmıştır…