Çizilmiş Hayallerin Şarkısı
Nasıl da anlamsızım, anlatamam! Çaresiz kızım, çizerken yaşadığım bir düşün içinden sana seslenebilmek ne tuhaf, üstelik yokluğunu biraz olsun sahiplenmeye başlamışken.
Sanırım sensizlikten korkmayı bıraktıkça, seni kaybetmekten daha da fazlasına alışıyorum. Belki de kabullenilmiş çaresizliğimin son demlerinde, yokluğunla yeniden doğabilmenin yollarını arıyorumdur; korkak benliğimin bu ışıltılı illüzyonunda. Baksana! Neredeyse özgürüm artık; ikimiz de özgürüz şu koca hiçliğin kollarında. Ansızın bir sahrada veya serin bir okyanusun, rüzgârlı bir kıyısında…
Selam olsun gökyüzüne çizdiğim ışığıma! Vursun yüzüme ve yayılsın ardından, istemsizce kıstığım göz kapaklarımdan serpilen küller etrafımda; üzülerek, aciz ruhumun sönmüş alevine sarılı parmak uçlarımda hissettiğim kalp çarpıntılarımla birlikte. Yoksa hayallerime sarılır donarım öylece, üzerime esen yalan rüzgârlarına yine ve yeniden hiç aldırış etmeden, bilirsin.
Kızgınım. Çok kızgınım sendeki bana!
Belki biraz da sevdiğim için, şu bendeki seni… Evet! Hâlâ…
