Ardına Bakma Mehmet! (İstek)
File: Mehmet%T.txt [Automatic Speech Recognition]
ID:01242/6.92 KB/11.11.2051
####
Merhaba dünya! Benim adım Mehmet.
####
Ben bir bilim insanı ve teknik anlamda donanımlı bir mühendisim.
Ay’a yıllar önce keşif amacıyla gönderilmiş fakat uzun süredir sinyal alınamayan bir cihazdaki bilgileri alabilmek umuduyla, hayatımın en garip yolculuğuna günler önce çıkmış bulunuyorum.
####
Ben iyiyim ve sağlığım da gayet yerinde. Şimdi, izninizle, kurutulmuş gıdaların tadına bakmak için kayda biraz ara veriyorum.
İyi geceler dünya, yeniden görüşebilmek dileklerimle…
####
Son bir saattir ben ve uzay aracım, uydumuzun rotasında son hız ilerliyoruz. Ay yolculuğumuz sorunsuz devam ediyor ve heyecanım biraz olsun azaldı. Bu nedenle, bir süre arkama yaslanıp bu güzel anların tadını çıkarmak niyetindeyim.
####
Bir saniye… Aracımın arkasından ufak bir cızırtı geliyor; bu endişe verici olabilir.
Sonra görüşürüz dünya…
####
Gelen sesi analiz etmek için bir hayli çaba harcadım, fakat bir sorun görünmüyor… En azından her şey olması gerektiği gibi.
####
Dostlarım! Size biraz uzaydan ve bu alemde kaçırdıklarınızdan bahsetmek isterdim fakat gördüklerimi ne yazık ki kelimelerle ifade edemiyorum.
İnanır mısınız? Şu karşımdaki manzara, bugüne kadar tanık olduğum hiçbir şeyle kıyaslanamayacak kadar eşsiz ve güzel. Tıpkı yıllardır bir türlü açmaya kıyamadığım yıllanmış viski şişem gibi!
Benimle kalın… Şerefe!
####
Çok üzgünüm… Proje maalesef başarısızlıkla sonuçlandı.
Belki de dünya için bir umut olabilecekken; artık, sadece sesimi duyurabilmenin bile yeterince umutsuz hissettirdiği bir hayal kırıklığı içindeyim. Bu durum gerçekten de utanç verici!
Fazla vaktim olmadığı için yaşananları özet geçmek durumdayım.
####
9 Kasım gününün ilerleyen saatlerinde, kayıt almak için elimi cihaza uzattığımda kablosuz ağın çalışmadığını gördüm ve access point’leri kontrol etmek için controller’a doğru yöneldim. O sırada, aracın arka tarafından derin bir gürültü duyuldu. Bu sebeple, network sorununu bir süreliğine erteleyip, durumu analiz edebilmek adına hızlıca kokpite geri döndüm.
Aracın göstergelerini kontrol ettiğimde, yakıt deposundaki sızıntı dikkatimi çekmişti ve o anda, asıl büyük patlamanın gelmekte olduğunu sezebiliyordum.
Olması gerektiği şekilde, güvenlik protokolünü başlatarak, aracın merkez sektörüne ait tüm kapıları indirdim.
Saniyelerin ardından, tahmin ettiğim üzere; itici roketler ve arka ana yakıt deposu, akıl almaz bir şekilde infilak ederek, koca bir kütle halinde merkez yapıdan ayrıldılar. Uzay aracım, rotasından sapmış bir durumda uzayın derinliklerine doğru savrulurken, ne yapmam gerektiğini tam anlamıyla kestiremiyordum.
Zaman kaybetmeden, öncelikli olduğunu düşündüğüm, yangın söndürme işlemini devreye aldım ve durum değerlendirmesi yapabilmek için aracın arka kısımlarına doğru ilerlemeye başladım. Ancak bir esnada, arkamdaki enerji jeneratörlerinden biri patlamış olmalı ki; etrafa saçılan metal parçalardan bazıları vücuduma saplanarak bayılmama neden oldu.
Uyandığımda bedenim kanlar içindeydi ve ciddi şekilde zarar görmüştüm.
Tekrar bayılmamak adına derin nefesler eşliğinde sağlık bölmesine doğru sürünerek yol almaya başladım. Nispeten bana yakın konumda bulunan acil durum kitine ulaştıktan sonra, bel bölgeme lokal anestezi uygulayarak açık yaralarımı ve bağırsak uçlarımı zaruri bir operasyon ile sonlandırdım.
Hâlâ yaşıyor olmam bir mucize gibiydi… Kanamam durmuştu ve şoku atlatmıştım. Fakat, durumun benim açımdan yeterince vahim olduğunun farkındaydım. Bu yüzden de tek şansım; dondurucu kapsülün içinde, dünyada uyanacağım güne dek bilinçsiz bir şekilde beklemekti. Artık, bir an önce soğuk yüzeye iniş yapmam gerekiyordu…
Kendimi toparladıktan hemen sonra, son gücümle hareket motorlarını ayarlayarak uzay aracımı Ay’ın yörüngesine sabitledim.
Bundan sonrası için yapabileceğim en mantıklı şey, sadece hayatta kalmaktı.
Aracımla ben, sessiz ve acılı bir şekilde belirlediğim yönde uzun bir süre yol aldıktan sonra hedefimize ulaşmayı başardık.
Evet… An itibarıyla Ay’ın karanlık yüzeyine iniş yapmış bulunuyorum ve size ulaşması umuduyla son kayıtlarımı alıyorum.
####
Şu anda dünya ile iletişimim tam anlamıyla kesilmiş görünüyor ve içimdeki yalnızlık hissi inanılmaz boyutlara ulaştı.
Sindirim sistemim zarar gördüğü için katı gıdalarla beslenmem pek de mümkün görünmüyor. Sıvılaştırılmış besinlerle ise operasyon geçirmeden daha ne kadar dayanabilirim, bilmiyorum. Aldığım ağrı kesicilere rağmen, ağrılarım inanılmaz seviyelere çıktı ve ruh sağlığım günden güne kötüleşiyor.
####
Az önce elektroliz cihazını devreye aldım ve üretilecek olan oksijeni yaşam tankıma yönlendirdim. Eğer cihazlar için gereken enerjiyi verimli bir şekilde kullanabilirsem, uzun bir süre hayatta kalabileceğimi düşünüyorum.
####
Kayıt işini sonlandırıp, mobil güneş panellerini aktive ettikten sonra, yaşam kapsülünün dondurucu ünitesinde kendimi çaresizce dondurmayı planlıyorum.
Umarım, yapay zeka robotlar uzay gemisinin iletişim mekanizmalarını tamir edebilirler ve bu küçük mesaj dosyam bir gün sizlere ulaşır.
####
Kişisel Not:
Anladım ki asıl sorun, kötülüklerle iç içe yaşamaktan ziyade, onları sürekli olarak içine atmakta gizliymiş! Çünkü yapamıyorum, sevgili dünya… Yapamıyorum!
İçimdeki pisliğin, gün geçtikçe daha da büyüyerek iç organlarımı bir gün saracak olduğunu bilmek fazlasıyla acı verici!
Bunu ister gerçek anlamda anlayın, ister metaforik bir biçimde ele alın… Ancak siz siz olun, arkanıza kesinlikle sahip çıkın!
Zira, bu evrende neyin ne zaman ve ne şekilde içinizde patlayacağı hiç belli olmaz!
####
Sevdiklerime ve canlarıma:
Sonu istediğim gibi olmasa da hayallerimi gerçekleştirebildiğim için gerçekten mutluyum. Bu yüzden, lütfen benim için üzülmeyin.
Rüyalarda ve uzun vadeli hayallerin son adımlarında, belki bir gün buluşabilmek dileğiyle…
Bilincim can bulana dek; şimdilik, hoşça kalın.
Mehmet’e sevgilerle…
####
##
####
